EERSTE HULP BIJ GELUK
Vorig jaar publiceerde de Nationale Beroepengids een lijst met eenentwintig beroepen van de toekomst. Want de aard van ons werk gaat de komende jaren snel veranderen onder andere als gevolg van digitalisering en robotisering. Niet alleen taken, maar ook de werkomstandigheden en de samenleving veranderen waardoor de vraag ontstaat naar nieuwe vaardigheden en competenties. Al ga ik er gemakshalve even van uit dat dit laatste niet geldt voor columnisten. Bij deze beroepsgroep zijn vaardigheden en competenties tenslotte nauwelijks aan de orde.
Maar goed, een van de mooie nieuwe beroepen is die van werkgelukdeskundige. Sinds vorige week kun je zelfs een heuse opleiding werkgeluk volgen. En als het dan eenmaal is gelukt met die opleiding, kun je je vervolgens gaan richten op het vergroten van de gelukbeleving binnen een organisatie en ben je met een beetje geluk binnen de kortste keren Chief Happiness Officer. Klinkt fantastisch nietwaar? Of toch niet? Gelukkig maar. Ik dacht heel even dat het aan mij lag. Want geluk – en dus ook werkgeluk – lijkt me bij uitstek heel persoonlijk. Waar de een heel blij wordt van zijn werk, is de ander misschien pas echt gelukkig als hij ’s middags naar huis mag en de deur – of de zwaar beveiligde personeelsuitgang – achter zich dicht kan trekken.
Bovendien kan ik me niet voorstellen dat werkgeluk en geluk in je vrije tijd los van elkaar kunnen worden gezien. Als je net in een vechtscheiding ligt met je ex, zal je toch niet als een blij ei op je werk rondlopen. Tenzij dat werkgeluk nu net de reden is van die relatiebreuk natuurlijk. In alle andere gevallen is het werk hoogstens afleiding. En dat is volgens mij totaal iets anders dan geluk. Kortom, het is allemaal nog niet zo eenvoudig, behalve dan voor de mensen die hun geld verdienen met het werkgeluk van anderen. Die worden daar vast wel heel gelukkig van.
Zong René Froger lang geleden al niet dat alles een mens gelukkig kan maken? Een zingende merel, de geur van de zee, de zon die doorbreekt of een vers kopje thee. Iets anders mag ook. Wat je wil. Zo beleefde ik zelf vorige week nog een kortstondig moment van geluk dankzij een moeder in de bus die tegen haar kinderen zei: ”Jongens, we zijn er nu een beetje bijna.”
Maar nu ik het toch over hem heb: ik word de laatste tijd zwaar ongelukkig van die Froger. Dat komt door die brillenreclame van hem. Vreselijk irritant. Eerst hebben we al jaren bij de concurrent naar Jan Smit moeten luisteren en nu krijgen we dit weer. En kan iemand me misschien uitleggen wat de logica is achter de reclame van een derde brillenboer waarbij twee vrij jonge mensen met slecht zicht elkaar mislopen in een of ander veld om vervolgens vrolijk te beweren dat 50+ers nu 40% korting krijgen op een bril? Ik snap de link niet. En krijg je nu nog 50% korting, dan kan ik het tenminste een beetje begrijpen. Nu slaat het volgens mij nergens op. Maar misschien zie ik het verkeerd. Wat in dit verband best een gelukkige woordkeuze is.
Voor de rest kan ik je alleen maar adviseren om vooral zelf op zoek te gaan naar geluk. Met andere woorden: wees gewoon je eigen Chief Happiness Officer. Daar word je uiteindelijk het meest gelukkig van.
© 2018 – Peter Ludikhuize
